21 جون 2016
ما در آستانۀ نشست ناتو در وارسا قرار داریم، که طی آن کشور های عضو ناتو و متحدین تعهدات مالی خویش را برای حمایت از نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان از سال ۲۰۱۸ الی ۲۰۲۰، و تداوم ماموریت حمایت قاطع برای آموزش، مشوره دهی و کمک به نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان بعد از سال ۲۰۱۶، تجدید خواهند کرد.
در ماه اکتوبر، اتحادیۀ اروپا میزبان کنفرانس بروکسل در بارۀ افغانستان خواهد بود. این کنفرانس برای جامعۀ کمک کنندۀ بین المللی زمینه آنرا مساعد می سازد تا توأم با تعهدات خویش در مورد کمک های انکشافی بیشتر، بر حمایت دوامدار از مردم افغانستان الی سال ۲۰۲۰ نیز تاکید نمایند.
تدویر هر دو کنفرانس مذکور نشان می دهد که جامعۀ بین المللی در قبال موفقیت افغانستان به طور جدی متعهد باقی می ماند. علاوه بر این، اقداماتی را که ما در بارۀ حمایت از نیروهای ملی دفاعی و امنیتی و انکشاف افغانستان روی دست گرفته ایم، تلاشهای ما برای پروسۀ صلح و آشتی ملی را نیز تقویت می بخشد.
نشست وارسا و کنفرانس بروکسل به هدف مشترک جامعۀ بین المللی برای رشد انکشاف یک دولت مصئون و دموکراتیک افغانستان تاکید مجدد خواهد نمود، که به طور فزاینده بسوی رفاه و شگوفانی پیش رفته، و دارای نهادهای قدرتمندی باشد که توقعات مردم در آن تحقق یافته و در برابر چالش ها و بحران ها جوابگو باشد. ممکن است که ما به این موضوع منحیث عملکرد “تعهد قاطع” نیز بیاندیشیم.
این چنین “تعهد قاطع” برای انکشاف افغانستان، برای هدف ما یک بنیاد و اساسی محسوب می گردد که همانا کسب اطمینان از هرگز پیدا نکردن دوبارۀ طرفداران و یا پشتیبانی های لازم از جانب گروه هایی مانند داعش و القاعده برای به دست آوردن، نگهداشتن و ابقای پناهگاه های امن تروریستها می باشد.
به عنوان نخستین گام در این راستا، افغانستان به امنیت ضرورت دارد تا برای نهادهای مربوطه زمینۀ آن مساعد گردد که دستاوردهای بزرگ این کشور طی دهۀ گذشته را رشد داده و بیشتر تقویت نماید.
ماموریت دوامدار ناتو، انکشاف و اصلاح توانایی های نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان برای فراهم آوری و تأمین امنیت می باشد، که خواست و توقع مردم افغانستان است. نظر به اینکه نیروهای افغان از تعامل با ما در حال تقویت توانایی های خویش بوده و در حال آموختن از تجارب ما است، ما مسئولیت داریم که همینطور به نقش خود ادامه داده و به بسیار زودی از حمایت آنها دست نه کشیم. علاوه بر این، جامعۀ بین المللی خود سلامت و امنیت خویش را به مخاطره می اندازد، اگر ما بگذاریم افغانستان بار دیگر در همان مسیر بی ثباتی و ناامنی حرکت کند تا منجر به شرایطی شود که القاعده قبل از حادثۀ یازدهم سپتامبر از آن سوء استفاده نمود.
ایجاد نیروهای امنیتی افغانستان
برای سال های زیادی، ما به نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان مکان و منابعی را فراهم نموده ایم که برای تشکیل، بسط و توسعۀ خویش به آنها ضرورت داشتند، در حالیکه نیروهای بین المللی مسئولیت اصلی امنیت افغانستان را در چارچوب نیروهای بین المللی کمک به امنیت (آیساف) به عهده گرفته بودند.
در آن زمان ما شانه به شانه در کنار هم مبارزه کردیم. نیروهای بین المللی و افغان یکجا با همدیگر به میدان جنگ شتافتند، از موفقیت های مشترک بهره مند گردیدند و درد و رنج تلفات غم انگیز را نیز با هم یکجا متحمل شدند. اکنون نیروهای امنیتی افغانستان امنیت کشور خود را تأمین می کنند. متعهد شدن مسئوولیت رهبری بخشی از پروسۀ انتقال بود، و این انتقال در مسیر درست آن به حرکت خود ادامه می دهد. با وجود اینکه توجه عامه بر پوسته های از دست رفته و تلفات افغانستان متمرکز می باشد، اما باید هرگز فراموش نکنیم که نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان از کجا آغاز نمودند. یک دهه قبل، “نیروهای امنیتی” افغانستان عبارت از چند هزار رزمندۀ متعلق به یک ترکیب درهم و برهم ملیشه مانند بود. در بسا موارد، وابستگی و وفاداری خود را با جنگ سالاران محلی نشان می دادند.
امروز تعداد نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان به ۳۵۲ هزار سرباز و پولیس می رسد که تحت ادارۀ نهادهای غیر نظامی وفادار به دولت قرار دارند. مقامات رهبری نیروهای امنیتی افغان توسط پارلمان افغانستان تائید می شوند.
ما با روزهای حاکمیت ملیشه ها چندان فاصلۀ زیاد نداریم، اما حکومت افغانستان همچنان به تلاشهای خود ادامه می دهد تا آنها را برای خدمت در صفوف نیروهای ملی دفاعی و امنیتی تشویق و ترغیب نماید. وابستگی آنها با گذشت هر سال کاهش می یابد.
نهاد های امنیتی جدید و در حال انکشاف دوامدار افغانستان، نشان داده اند که ادارات غیر سیاسی می باشند.
با توجه به انتخابات ریاست جمهوری و شورا های ولایتی افغانستان در سال ۲۰۱۴، طی ماه های بی ثباتی و نامعلومی سیاسی بعد از انتخابات، نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان بی طرف بودن خود را حفظ کرده و پیوستن با یک جناح را مردود شمردند. نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان امنیت را تأمین نمودند و برای سیاسیون زمان و فضای رسیدن به یک راه حل سیاسی را فراهم کردند.
نقش دوامدار ناتو
توانایی نیروهای افغان برای عهده مند شدن مسئولیت کامل امنیت کشور – و عملکرد بهبود یافتۀ امروزۀ آنها در میادین جنگ – نشان دهندۀ نقطۀ اوج ظرفیت سازی برای سالیان دراز، و کار همه روزه با سربازان و پولیس افغانستان در ساحه، می باشد.
همانطوریکه ما در سال ۲۰۱۴ به انتقال مسئوولیت ها از نیروهای بین المللی کمک به امنیت (آیساف) آغاز نمودیم، می دانستیم که نهادهای امنیتی افغانستان فاقد تجربه برای مدیریت یک نیروی بزرگ و پیچیدۀ جنگی است. سربازان افغان به خوبی می توانند بجنگند، اما آنها با فقدان نیروی پشتیبان یا نیروی کمکی تازه نفس، سیستم ها و پروسه های حفظ و پایداری جنگ و مبارزه روبرو می باشند.
در نشست وِلز ناتو در سال ۲۰۱۴، ماموریت حمایت قاطع اعلان گردید، ماموریت غیر جنگی که در چارچوب آن به نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان در سطوح دفاتر مرکزی و قول اردو های ساحوی آموزش، مشاوره و کمک ارائه می شود. حمایت قاطع ضرورت به پیشرفت و مهارت سازمانی بیشتر را مورد شناسایی قرار می دهد. این ماموریت در میان سایر بخش ها، بر رشد و انکشاف توانایی ها به شمول پلانگذاری عملیاتی، توسعۀ بودیجه، پلانگذاری، تطبیق برنامه ها، کنترول و ایجاد قوه، حفظ و پایداری تدارکات یا لوژِستیک، تمرکز دارد.
از تاریخ ۱ جنوری ۲۰۱۵ بدینسو، به شمول وزرای دفاع و داخله و مامورین عالیرتبۀ آنها، مشاورین ماموریت حمایت قاطع اعم از مردان و زنان، سربازان و کارمندان ملکی از کشورهای مختلف، همه روزه با همتایان افغان خویش درین رابطه کار و تلاش خستگی ناپذیر انجام داده اند. همکاری ها باعث آغاز سریع پروسه ها برای مدیریت بغرنجی و پیچیدگی های بوروکراسی های بزرگ گردیده است.
پیشرفت ها اساسی و قابل ملاحظه بوده اند. در سال ۲۰۱۵، برای اولین بار، وزارت های دفاع و داخله خود برنامه های مقررات و بودیجه هایشان را ترتیب نمودند. آنها معاملات خویش را با تشخیص اینکه کمک های بین المللی به طور نامحدود ادامه نخواهد داشت، اولویت بندی نموده و در آن سخت گیری ها لازم را وارد ساخته اند. طرز تفکر “داشتن آن بهتر است” با تمرکز بر اینکه کدام چیزها برای ماموریت لازم و ضروری است، تعویض و جایگزین گردیده است.
همچنان هر دو وزارتخانۀ مذکور در حال بهبود بخشیدن به سیستم های مدیریت منابع بشری خویش اند. آنها کارت شناسایی بایومتریک را مورد استفاده قرار داده اند، سیستم نگهداری سوابق در دوسیه های کاغذی را با سیستم های الکترونیکی دارای چک ها و بیلانس های بیشتر قوی تبدیل نموده اند، و برای اجرای معاشات پرسونل برنامۀ انتقال وجوه به شکل الکترونیک را تطبیق کرده اند.
در نتیجه٬ “سربازان خیالی” به صورت تدریجی از نظام زدوده شده اند. پولیس معاشات خود را با ترتیب فزاینده و مبلغ کافی٬ در مدت زمان معین دریافت می دارند. به عبارت ساده، فرصت های بسیار اندک برای ارتکاب فساد را می توان سراغ نمود.
این آغازی خوبی پنداشته می شود، اما هنوز هم با اصلاحات و بهبود نظام فاصله وجود دارد. ما در بخش های رهبری، لوژِستیک، عقد قرارداد ها، مدیریت و کنترول معاشات موثریت بیشتر و بهتر را یافته می توانیم. وزرای خارجه کشور های عضو ناتو تایید می کنند که کار های انجام نیافته وجود دارد و از تصمیم ادامه ماموریت حمایت قاطع بعد از سال ۲۰۱۶ تا ماه می سال ۲۰۲۰ پشتیبانی می نمایند. توقع می بریم که نشست وارسا موافقه خود را با این تصمیم اعلام دارد.
ایالات متحده به نقش خود ادامه خواهد داد. ما تا اخیر سال روان تعداد ۹۸۰۰ سرباز خود را در افغانستان حفظ خواهیم کرد٬ این رقم در آغاز سال ۲۰۱۷ به ۵۵۰۰ سرباز کاهش خواهد یافت که در تعداد محدود پایگاه ها در کابل، بگرام، جلال آباد در شرق و کندهار در جنوب مستقر می باشند.
مخارج حفظ و مراقبت
باوجود اینکه سربازان ناتو برای تحقق بخشیدن به تعهدات ما با نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان کافی نیست٬ اما٬ دولت افغانستان به ادامه دادن و ثابت نگهداشتن هزینه های نیروهای امنیتی خود بدون کمک های بین المللی قادر نمی باشد. این سرمایه گذاری با تامین امنیت خود ما مستقیماً ارتباط دارد که ما باید آنرا همچنان ادامه بدهیم.
در نشست وارسا٬ افغانستان از کشور های عضو ناتو و متحدین آن می خواهد که برای دوره سال های نزدیک ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ تعهدات کمک های خویش را تجدید نمایند. ایالات متحده در امر دریافت جواب به این خواست سهم خود را ادا خواهد کرد. ما تا سال ۲۰۲۰، سالانه مبلغ بیشتر از سه میلیارد دالر را به نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان فراهم خواهیم نمود٬ و ما انتظار داریم که ایالات متحده به حیث یگانه بزرگترین حامی مالی نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان باقی بماند.
تجدید حمایت بین المللی از نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغان٬ به دولت و مردم افغانستان، کشور های منطقه، و طالبان پیام روشن و جدی می فرستد که ایالات متحده٬ کشور های عضو ناتو و متحدین آن در برابر تحقق هدف اساسی مشترک ما که عبارت از افغانستان مصئون، دموکراتیک، مرفه و شگوفان می باشد٬ به طور دوامدار و مستحکم متعهد است.
در عین زمان، ما انتظار می بریم که مخارج و هزینه های حفظ و مراقبت نیروهای امنیتی افغان باید در طول زمان کاهش یابد. ایالات متحده، متحدین و شرکای ما٬ توان فراهم آوری بودیجۀ نیروهای امنیتی افغانستان را در سطوح فعلی و به طور نامحدود ندارند، حتی دوام دادن آن به مقدار و سطوح فعلی ناممکن است. این واقعیت را ما و افغان ها هر دو درک نموده و دانسته می توانیم.
بنابر همین دلیل پلانگذاران ایالات متحده، ناتو، و افغانستان متعهد به تطبیق و اِعمال اقدامات درین زمینه می باشند٬ تا مخارج و هزینه های نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان را به شکل تدریجی کاهش داده و از سطح فعلی که سالانه در حدود ۵ میلیارد دالر امریکایی است٬ آنرا تقلیل دهند. تداوم بهبود به موثریت عملیاتی عساکر اردو و سربازان پولیس در محراق مرکزی این تلاش قرار دارد.
“افغانی سازی” زیادتر عملکرد های حمایتی که توسط قراردادیان خارجی و پرسونل نظامی خارجی انجام می شود٬ مخصوصاً در عملیات ها و حفظ و مراقبت، در کاهش مخارج و هزینه ها و در بهبود پایداری نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان کمک خواهد کرد.
ایجاد مقررات عملیاتی در یک محیطی که دارای منابع محدود باشد، پلانگذاران افغانستان را مجبور به اولویت بندی خواهد کرد؛ بهبود سیستم های منابع بشری نیروهای افغان کمک خواهد کرد تا با کاهش “کسر/نشت” در مخارج و هزینه ها صرفه جویی شود. با ظرفیت سازی نهادی دوامدار از جانب ماموریت حمایت قاطع، ما این اهداف را تحقق خواهیم بخشید.
اهداف برای کنفرانس بروکسل
واضح است که امنیت به تنهایی خود نمیتواند اهداف ما برای افغانستان را تحقق بخشد. وقتیکه افغانستان در پروگرام ها و اصلاحات برای ساخت٬ تقویت و تحکیم نهادهای خود به پیشرفت های واقعی نایل آید٬ سرمایه گذاری هایی را که ما در وارسا انجام دادیم٬ پرداخت خواهد شد. با نهادهای دولتی قوی و نیرومند، جوامع مدنی و تجارتی فرصت آن را پیدا خواهد کرد تا برای همه افغانها یک افغانستان شگوفان و مرفه بسازند.
دولت افغانستان، تحت رهبری رئیس جمهور غنی، تلاش دارد تا اصلاحاتی را که باعث تقویت دولت می گردد٬ تطبیق و عملی نماید. برای به نمایش گذاشتن این اصلاحات و نشان دادن حمایت جدی و قاطع تمویل کنندگان برای اصلاحات بیشتر٬ اتحادیۀ اروپا یک کنفرانس انکشافی را در ماه اکتوبر در بروکسل میزبانی خواهد کرد. ما انتظار داریم که تمویل کنندگان تعهدات حمایت انکشافی خویش برای سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ را تجدید نمایند.
ایالات متحدۀ امریکا با تعهد قوی در کنفرانس بروکسل حضور خواهد یافت٬ که نشاندهندۀ تاکید بر هدف ما که عبارت از درخواست کمک تقریبا یک میلیارد دالری به افغانستان برای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ از کانگرس می باشد. ما از سایر تمویل کنندگان٬ آنهاییکه قبلا کمک نموده اند و نیز آنانیکه تا هنوز کمک نکرده اند٬ دعوت بعمل می آوریم تا در این وعده های بزرگ٬ و یا نزدیک به سطح حمایت فعلی٬ به ما بپیوندند تا از ادامۀ انکشاف و پیشرفت افغانستان به سوی خودکفایی اطمینان حاصل گردد.
قبل از تدویر کنفرانس بروکسل، ما برای این خوشبینی که افغانستان در مسیر درست حرکت می کند٬ دلیل داریم. نکات ذیل را مد نظر داشته باشید:
دولت افغانستان از طریق چارچوب جوابگویی متقابل در حال پیشرفت ملموس به سوی خودکفایی می باشد. شاخص های خود کفایی از طریق چارچوب جوابگویی متقابل روی مبارزه با فساد، بهتر شدن وضعیت مالی این کشور، و بهبود چارچوب برای انتخابات با اعتبار تمرکز می کنند. همین حالا، افغانها به پانزده مورد٬ از سی و نه هدفی که در چارچوب مشخص شده اند٬ دست یافته اند. ما انتظار داریم که دولت افغانستان تا ختم سال حداقل بیست و یک هدف باقیماندۀ تعین شده در چارچوب را تکمیل نماید.
جمع آوری عواید درجریان سال ۲۰۱۵ به طور قابل ملاحظه بهبود یافته است، این سَیر طی سال جاری همچنان ادامه دارد. ثبات مالی بهبود یافته است٬ در این خصوص، استفادۀ دولت از سیستم های گمرکی خودکار/اوتومات باعث جلوگیری از فساد و جمع آوری عواید بی سابقه طی سال گذشته گردیده است.
رئيس جمهور غنی برای ریشه کن کردن فساد ابتکار عمل را به دست گرفته و درین راستا مثال برجسته پنداشته می شود. او برای اعادۀ دارایی ها و سرمایه های کابل بانک و بازگشایی پرونده های جزایی در برابر کسانی که این پول را از مردم افغانستان به سرقت برده٬ اقدامات مقتضی را تطبیق نموده است. رییس جمهور غنی قضات و سایر مقامات دولتی را که به فساد آغشته بودند٬ از وظایف سبکدوش کرده است. ما وعده های وی برای ایجاد شورای عالی حکومتداری، حاکمیت قانون، مبارزه با فساد، و ایجاد مرکز عدلی مبارزه با فساد، را در میان سایر اقدامات تحسین نموده و قابل قدر می دانیم.
افغانستان به حیث عضو جدایی ناپذیر از یک جامعۀ گسترده تر منطقه ارتباطات خود را مجدداً برقرار نموده و از روابط خوب تجارتی با همسایگان استقبال می کند. همچنان، افغانستان به سازمان تجارت جهانی ملحق گردید، گامی که باعث رونق تجارتی و بازارها در منطقه خواهد شد.
وضع شرایط برای صلح و آشتی ملی
اقدامات ما در نشست وارسا و کنفرانس بروکسل همبستگی کامل ما با افغانستان را نشان خواهد داد. اقدامات مذکور به طالبان پیام واضح و روشن را نیز خواهد فرستاد که ما به یک افغانستان متحد و دموکراتیک متعهد باقی خواهیم ماند. همچنین مهم است که این اقدامات٬ متعهد بودن ما به مذاکره و مصالحه بین دولت افغانستان و طالبان برای پایان دادن به جنگ و به ارمغان آوردن صلح برای مردم افغانستان، را نیز آشکار کند.
تقریبا از یک دهه به این سو٬ این هدف ما بوده است، و هنوز هم به این باور هستیم که مذاکره و صلح تنها راه حل واقعی به خشونت طولانی در افغانستان است.
دولت افغانستان نیز به همین نتیجه رسیده است. هنوز هم، با وجود دعوت های مکرر از سوی دولت افغانستان برای مذاکرات بدون تعین پیش شرط، طالبان تمام پیشنهادات به شمول دو بار در برابر انظار عامه را رد کرده اند.
طوریکه من به پایان اظهارات خود می رسم، اجازه دهید به یک موضوع بپردازم که امروزه در اذهان بسیار مردم جا دارد. امتناع مکرر طالبان از ملحق شدن به مذاکرات صلح با دولت افغانستان در تصمیم ایالات متحده برای اقدام علیه ملا منصور در ۲۱ می سال جاری نقش مستقیم دارد. بعضی مفسرین و صاحب نظران بر این باورند که این حمله نشاندهندۀ تغییر در استراتیژی ایالات متحده و یا تضعیف تعهد ما در مقابل پروسه صلح است. اما اینطور نیست.
رئيس جمهور اوباما در بیانیه های خود واضح نموده است که، از بین بردن ملا منصور و گسترش صلاحیت ها و اقدامات ایالات متحده یک تغییر استراتیژیک در رویکرد ما به افغانستان را نشان نمی دهد. ایالات متحده در حال از سرگرفتن عملیات نظامی روزانه در افغانستان نیست. نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان مسئولیت کامل امنیت کشور خود را٬ همانطوریکه باید داشته باشد، به دوش دارند.
با این همه، حملۀ مذکور باید به همۀ طرف ها در منطقه واضح سازد که ایالات متحده برای حفاظت از منافع خود آمادگی کامل دارد.
ملا منصور مانعی بر سر راه صلح بود، و به خاطر حمایت از عملیات بر ضد نیروهای ایالات متحده و دوام دادن به یک جنگ بی پایان٬ یک تهدید دوامدار در مقابل ایالات متحده محسوب می گردید.
اگر چه ایالات متحده اجرای عملیات نظامی علیه طالبان را متوقف نموده است، اما همچنان حفاظت مردم ما و منافع ما را مکلفیت خود می داند.
ما همچنین به تشویق و ترغیب پروسه صلح در افغانستان که افغان ها آن را رهبری نموده و به افغانها تعلق داشته باشد٬ و طی آن دولت افغانستان و طالبان افغان بتوانند که به درگیری ها نقطه پایان بگذارند٬ ادامه خواهیم داد. هماهنگی و همکاری دوام دار میان افغانستان و پاکستان یک جنبۀ اساسی ثبات دراز مدت در منطقه است. ایالات متحدۀ امریکا به حیث یک مجرا و وسیلۀ سازنده در پیشبرد این تلاش ها متعهد باقی مانده است.
ایالات متحده، همراه با گروپ بندی های دیپلوماتیک خواستار مذاکرات است ـ که عبارت از گروپ هماهنگ کنندۀ چهارجانبه متشکل از افغانستان، پاکستان، چین و ایالات متحده می باشد ـ و به طور کامل به روند صلح متعهد باقی خواهد ماند. برای وضاحت بیشتر: گروپ هماهنگ کنندۀ چهارجانبه صریح ساخته که باید هیچ پیش شرط برای مذاکرات بین دولت افغانستان و طالبان وجود نداشته باشد. وقتیکه ما از صلح و آشتی ملی صحبت می کنیم، این امر می تواند برای ایالات متحده شامل یک طیف وسیع راه حل ها به رهبری افغان ها گردد.
ما جداً باور داریم که جنگ در افغانستان از طریق راه حل نظامی پایان نمی یابد. در بارۀ آیندۀ افغانستان میتوان صرف از طریق بحث و گفتگو، مذاکره، و آشتی ملی تصمیم گرفت.
در حالیکه بعضی اوقات ممکن است فرصت های صلح بعید به نظر برسد، بسیار مهم است به خاطر داشته باشیم که نقاط اجماع بین تمام طرف ها وجود دارد. نظرسنجی و بررسی ها نشان می دهد که همه مردم افغانستان می خواهند از طریق مذاکره و آشتی ملی شاهد صلح و ثبات دوامدار در کشور باشند. علاوه بر این، تمام طرف های درگیر دارای اعتقاد مشترک در بارۀ حاکمیت و تمامیت ارضی افغانستان اند.
همینطور، یک شناخت مشترک از ماهیت اسلامی در جامعه افغانستان موجود بوده، و یک میل و آرزوی عمیق برای پایان دادن به جنگ نیابتی منطقوی وجود دارد. بدون شک که برای ادغام طالبان در جامعۀ متنوع و کثرت گرای افغانستان مکان خالی وجود دارد، با قانون اساسی افغانستان که بدون در نظر داشت باور ها و ایدئولوژی از حقوق همه افغانها محافظت می کند.
چالش قابل ملاحظه ایکه در برابر ما قرار داد عبارت از کار بر این نقاط اجماع است تا یک پروسه قابل دوام صلح را به میان بیاورد. دولت ایالات متحده، دولت و مردم افغانستان و جامعۀ بین المللی از چنین پروسه جداً حمایت می کنند.
امکان دارد که رهبری طالبان، با امتناع خویش از حاضر شدن به دور میز مذاکرات، ظاهراً به یک نتیجه گیری متفاوت رسیده باشد. شاید آنها به این باور باشند که از طریق جنگ و خشونت به پیروزی دست خواهند یافت. شاید آنها به صداقت دعوت برای مذاکرات صلح به دیده شک بنگرند.
اولاً، باید بگویم که اگر طالبان فکر می کنند که تا زمان انصراف حمایت ما از دولت و نیرو های امنیتی افغانستان صبر می کنند٬ و در صورت عدم حمایت و شرکت جامعۀ بین المللی نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان آسیب پذیر بوده و شکست خواهد نمود٬ در اشتباه هستند. به همین دلیل تعهدات در نشست وارسا، بشمول فراهم آوری بودیجه تا ختم سال ۲۰۲۰، از اهمیت بسزایی برخوردار است.
اجازه دهید در باره صداقت خواست مداوم ما برای مذاکرات صلح نیز وضاحت ارایه کنم. اگر طالبان در مورد هدف اعلام شده خود برای خروج نیروهای خارجی جدی هستند، پس٬ همانطوریکه رئیس جمهور اوباما به طور علنی اعلام نمود، باید برای طالبان و همه کسانی که با پیشرفت افغانستان مخالفت می کنند روشن گردد که تنها راه واقعی برای رسیدن به خروج کامل ایالات متحده امریکا و نیروهای خارجی از افغانستان پیوستن به یک راه حل سیاسی پایدار و معنی دار با دولت افغانستان است.
پایان سخن
در پایان، تأکید می کنم که سرمایه گذاری هایی را که جامعۀ بین المللی در بخش امنیت و انکشاف انجام داده اند٬ بدون شک منفعت های سهام را بازدهی خواهد کرد. همچنان، افغانستان به طور عمیق تغییر کرده است، این همان کشوری نیست که پانزده سال پیش بود.
با دستاوردهای ارزشمند و مهم در بخش های تعلیم و تربیه، صحت، اقتصاد، زیربنا ها، حقوق زنان، و دورنمای بسیار پویای رسانه ها در منطقه، افغانستان به دستاوردهای انکشافی بی نظیر نایل آمده است. نیروهای مسلح افغانستان نیز٬ بیش از هر وقت دیگر قوی تر و توانا تر شده است.
ائتلاف بین المللی وسیع از دوستان افغانستان، در همکاری با متحدین متعهد افغانستان، تعامل و مشارکت دوامدار را تضمین کرده است. ما همه دارای اهداف مشترک برای انکشاف افغانستان و برای امنیت و ثبات گسترده تر در سراسر منطقه می باشیم.
در نهایت، اجازه دهید یک موضوع را مکرراً تصریح نمایم که سیاست گذاران ایالات متحده برای سالهای زیاد ترتیب نموده اند: امنیت افغانستان امنیت ما است. این امر نه تنها فقط برای ایالات متحده، اما برای تمام متحدین و شرکای ما و گسترده تر از آن٬ مهم می باشد. همه ما در امنیت و انکشاف دوامدار افغانستان سهیم می باشیم. اینها شرایط لازم برای یک پروسۀ موفق صلح و افغانستان با ثبات می باشد.
از توجه شما ابراز امتنان می کنم.
اجازه دهید از میزبانی خوب در شورای اتلانتیک تشکر کنم. مفتخرم که امروز در بارۀ اهداف ما برای افغانستان با شما صحبت نمودم.
