گواهی زلمی م. خلیلزاد نماینده ویژه ایالات متحده برای مصالحه در افغانستان

صبح بخیر جناب رئیس لینچ، عضو رهبری گروتمن، و اعضای برجسته کمیته. متاسفم که شرایط اجازه نداد در طی چند ماه گذشته زودتر در مقابل این کمیته حاضر شوم. من حضور خود در كنگره  را بعنوان یكی از مهمترین مسئولیتهای خود می دانم و امروز از این فرصت استقبال می كنم و افتخار دارم كه مختصراً به شما معلومات ارایه می‌کنم.

من در سپتامبر ۲۰۱۸ به عنوان نماینده ویژه امریکا برای مصالحه در افغانستان منصوب شدم، با این ماموریت که فرمول دیپلماتیک را دریابیم تا:

• طولانی ترین جنگ امریکا را پایان بخشد؛

•  بار اردو و مالیه دهندگان ایالات متحده را کاهش دهد؛

• بهترین فرصت را برای یک افغانستان مستقل، یکپارچه و نماینده که در صلح با خود و همسایگانش باشد و به حقوق بشر همه شهروندان خود احترام بگذارد، فراهم  کند؛

• و مهمتر اینکه، اطمینان فراهم کند که تروریستها دیگر هرگز نتوانند از خاک افغانستان برای تهدید امنیت ایالات متحده و متحدین ما استفاده کنند. زیربنای این ماموریت بر فرضیه ای بود که هیچ راه حل واقعی یا عملی نظامی برای این منازعه پیچیده وجود ندارد. برای پیگیری این اهداف، ما به طور مستقیم با طالبان، و در موازی با آن با دولت افغانستان، مذاکره نمودیم. هدف ما تأمین ضمانت های ضد تروریستی از جانب طالبان در کنار تعهد آنها برای انجام مذاکرات مستقیم با جمهوری اسلامی افغانستان در مورد یک توافق سیاسی و آتش بس دائمی و جامع بود. هجده ماه دیپلماسی سخت منجر به دو مرحله مهم شد. بتاریخ ۲۹ فبروری، ایالات متحده و دولت افغانستان به طور مشترک تعهد خود را برای دستیابی به یک توافق صلح جامع و پایدار برای پایان دادن به جنگ در افغانستان اعلام کردند، به شمول: تضمین های جلوگیری از استفاده از خاک افغانستان از سوی هر گروه تروریستی بین المللی یا افراد بر ضد امنیت ایالات متحده و متحدین آن؛ جدول زمانی مبتنی بر شرایط برای خروج همه نیروهای ایالات متحده و ائتلاف از افغانستان؛ یک توافق سیاسی از طریق گفتگو و مذاکرات بین الافغانی میان طالبان و تیم همه شمول مذاکره کننده جمهوری اسلامی افغانستان؛ و  یک آتش بس دائمی و جامع. در همان روز، ایالات متحده یک توافق نامه تاریخی را با طالبان امضا نمود که مذاکرات را امکان پذیر ساخت. این توافق نامه چهار عنصر دارد.

نخست، تعهد طالبان در جلوگیری از استفاده از خاک افغانستان از سوی هر گروه یا فردی برای تهدید امنیت ایالات متحده و متحدینش است. در این زمینه، ما شاهد پیشرفت هایی بوده ایم. همچنین تأکید این نکته مهم است که از زمان امضای توافقنامه، طالبان به نیروهای خود دستور داده اند که از حمله به نیروهای امریکایی یا نیروهای ائتلاف خودداری کنند. از زمان امضای این توافقنامه تاکنون هیچ امریکایی در نتیجه حملات طالبان کشته نشده است. ما بطور منظم به تماس های خود با طالبان برای نظارت تطبیق توافق نامه، با توجه به این موضوعات و رفع موارد نگران کننده، ادامه می‌دهیم.

دوم، جدول زمانی برای خروج نیروهای امریکایی و ائتلاف مبتنی بر شرایط است. ما در مسیر کاهش سطح نیروها به ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰ در این فصل خزان هستیم و خروج  بیشتر براساس شرایط  در آنجا و عمل طالبان بر بنیاد تعهدات شان تعیین خواهد شد.

سوم، آغاز مذاکرات صلح افغانستان است. همانطوریکه می دانید، این گفتگوها در ۱۲ سپتامبر آغاز شد، که یک لحظه واقعا تاریخی بود. هیئت های افغان از طرفین درگیر در منازعه که بدون میانجی یا تسهیل کننده بین المللی در روبروی یکدیگر نشسته اند، این فرصت را دارند که به جنگ بیش از ۴۰ سال در کشورشان پایان دهند. این گفتگوها یک روند تحت رهبری و مالکیت افغانها است که در آن دو طرف متخاصم در حال مذاکره بر یک نقشه راه برای آینده کشور خود هستند. افغان ها آرزوی صلح  را دارند و در میان آنها حمایت گسترده برای گفتگوها و یک توافق سیاسی وجود دارد.

در اخیر، طالبان توافق کردند که آتش بس دائمی و جامع در آجندای  مذاکرات صلح افغانستان  قرار گیرد. با هر معیاری، سطح خشونت فعلی بسیار بلند است. ما می دانیم که کاهش امکان پذیر است. طالبان، در آماده گی برای مذاکرات، قبل از توافق نامه ۲۹ فبروری بین ایالات متحده و طالبان، دو مورد آتش بس در روزهای عید، و پیشتر از آن هفت روز کاهش خشونت را انجام دادند. ما امیدواریم که مذاکرات به زودی منجر به کاهش قابل ملاحظه خشونت از سوی همه طرفها  گردد، و شمار افغانهای که کشته یا زخمی می‌شوند کاهش یابد. کاهش خشونت به ایجاد اعتماد لازم برای موفقیت گفتگوها کمک خواهد کرد. ما در این مورد به پافشاری خود ادامه خواهیم داد.  یک توافق سیاسی در افغانستان نیاز به حمایت گسترده داخلی، منطقه‌ی و بین المللی دارد. ما برای ایجاد پشتیبانی از مذاکرات صلح افغانستان از نزدیک با همسایگان و شرکای بین المللی افغانستان همکاری کرده‌ایم. شما می توانید تأثیر این تلاش را در فهرست کشورها و سازمانهایی که در مراسم افتتاحیه مذاکرات صلح افغانستان در ۱۲ سپتامبر حضور داشتند و در بیانیه شورای امنیت سازمان ملل متحد که از آغاز مذاکرات استقبال نموده است، مشاهده کنید.  این دستاوردها نتیجه دو سال دیپلماسی شدید است که در اثر آن حیات امریکایی ها نگهداشته شده، بار مالیه دهندگان امریکایی کاهش یافته و فرصتی تاریخی برای افغان ها برای حل و فصل سیاسی به میان آمده تا به جنگ طولانی شان پایان دهند. اکنون، با یک روند تحت رهبری و مالکیت افغانها  و هیئت هایی که نمایندگی از قوت و تنوع کشور می‌کنند – از جمله دولت افغانستان، رهبران سیاسی، اعضای جامعه مدنی، زنان و اقلیت های مذهبی و قومی – مردم افغانستان دلیل امید دوباره را پیدا نموده اند. من از رهبران افغانستان خواسته ام تا از فرصت حل و فصل سیاسی که اکنون در دسترس آنها است، استفاده کنند. متأسفانه، رهبران افغانستان پس از خروج نیروهای شوروی از کشورشان در نتیجه مقاومت  جنبشی که مورد حمایت ایالات متحده بود، رفتارهای مسئولانه و با قضاوت سالم نداشتند. آنها به جای همکاری و توافق بر سر یک فرمول سیاسی برای کشورشان، یک جنگ شریر داخلی را آغاز کردند. ما به افغانستان کمک خواهیم کرد تا این لحظه تاریخی را غنیمت شمرده و از تکرار آنچه در دهه ۱۹۹۰ اتفاق افتاد جلوگیری کنیم، اما در نهایت مسئولیت به خود آنها بر می‌گردد. استراتژی ما در آینده این است:

نخست، تداوم  قراردادن طالبان به تعهداتی که در توافق نامه ۲۹ فبروری نموده اند، از جمله مبارزه با تروریسم بین المللی و بحث در باره آتش بس دائمی و جامع در مذاکرات صلح افغانستان.

دوم، حالت نیروهای ما را مطابق به توافق نامه و شرایط افغانستان تنظیم مینمایم. ما در مسیری قرار داریم که می توانیم سطح نیروهای خود را به ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰  کاهش دهیم، و با توجه به شرایط، کاهش بیشتری در آن بیآوریم. من می‌خواهم به این کمیته اطمینان دهم که ما همیشه توانایی حفاظت از ایالات متحده را حفظ خواهیم کرد، اما ماندن در افغانستان نه خود غایت است نه وسیله‌ی به آن. هدف ما برای افغانستان یک کشوری است که در صلح – با خود و همسایه هایگانش – باشد و در برابر تروریسم بین المللی با ایالات متحده و متحدین ما در یک صف محکم بایستد.

  • سوم، ضمن تاکید به ارزشهای ما، از تلاش طرفین برای رسیدن به یک توافق سیاسی از طریق مذاکره حمایت می‌کنیم. شمولیت زنان و اقلیت های مذهبی و قومی در مذاکرات یک گام مهم در مسیر درست است. ایالات متحده به حمایت از ارزش های ما ادامه خواهد داد، از جمله دموکراسی انتخاباتی، حقوق زنان و اقلیت های مذهبی، حاکمیت قانون، آزادی بیان و مطبوعات. در عین حال، ما اذعان می‌کنیم که فقط افغان ها می توانند فرمول پایداری پیدا کنند که منحصر به تاریخ و فرهنگ شان باشد. در حالی که ما به دنبال تحمیل سیستم خود بر دیگران نیستیم، اما برای مذاکره کنندگان روشن ساخته ایم که انتخاب و رفتار آنها بر اندازه و دامنه کمک های آینده ایالات متحده تأثیر می گذارد، و این موضع سایر اهدا کنندگان بزرگ افغانستان هم است.
  • چهارم، به کار با شرکای منطقه‌ی و بین المللی و اهدا کننده گان برای ایجاد حمایت بین المللی از مذاکرات صلح افغانستان و حمایت از ثبات و خودکفایی طولانی مدت افغانستان ادامه می‌دهیم.

با آنکه دلایلی برای امیدوار بودن داریم، اما هیچ توهمی از آزمون های در پیش رو نداریم. منازعه‌ی افغانستان به ویژه پیچیده است و مذاکره کننده گان که از حوزه های مختلف انتخاباتی نماینده گی می‌کنند، باید از منافع شخصی و اختلافات سیاسی  شان بگذرند. ما انتظار موانع و عقبگردها را خواهیم داشت.

این کار به یک تیم متنوع و پویا، متشکل از افسران خدمات خارجی وزارت خارجه، کارمندان خدمات ملکی دولت، و کارمندانی که به طور مؤقت از سراسر دولت ایالات متحده اعزام شده اند، نیاز داشته است. ما همچنین با وزارت دفاع، به ویژه جنرال سکات میلر، فرمانده عمومی نیروهای ایالات متحده و ناتو در افغانستان، همکاری نزدیک و موثر داشته ایم. این تلاش همه جانبه دولت، انعکاس دهنده بهترین دیپلماسی امریکا است.

آقای رئیس، اعضای رهبری و اعضای برجسته کمیته، من از فرصت برای شریک ساختن این خلاصه‌ی از تلاش ها، چالش ها و پیشرفت های دو سال گذشته سپاسگزارم و مشتاقانه منتظر راهنمایی ها، نظریات و پشتیبانی شما، در حالیکه  ما به دنبال تحکیم این لحظه امیدوار کننده برای پایان دادن مسئولانه به این جنگ میباشیم، استم. تشکر.