سه شنبه، 27 اپریل، 2021
تشکر آقای رئیس، عضو عالی رتبه و اعضای محترم کمیته. از اینکه امروز در اینجا قرار دارم تا در مورد استراتژی ایالات متحده امریکا در افغانستان بحث کنم، سپاسگزارم. همانطور که می دانید، رئیس جمهور بایدن تصمیم خود را مبنی بر آغاز خروج نیروهای نظامی باقیمانده امریکا از افغانستان از اول ماه می و تکمیل شدن آن قبل از 11 سپتمبر، اعلام کرد. این تصمیم پس از بررسی گسترده ماموریت ایالات متحده طی 20 سال گذشته در افغانستان با در نظرداشت حقایق و گزینه های موجود و پیامد های احتمالی آنها و وضعیت جهانی و چالش هایی که کشور ما باید با توجه به بازیگران دولتی و غیر دولتی به آن رسیدگی کند، رویدست گرفته شد.
قسمیکه رئیس جمهور در سخنرانی اش در 14 اپریل اظهار داشت، او تصمیم خود را بر اساس چهار فیصله اتخاذ کرد:
- هدف اصلی ما در افغانستان بعد از 11 سپتمبر ریشه کن نمودن القاعده در آن کشور بود. شبکه القاعده به شدت تضعیف شده و رهبر بدنام آن اسامه بن لادن، به سزای اعمالش رسید.
- جهان از سال 2001 تغییر کرده است. تهدید های تروریستی، از جمله القاعده از لحاظ جغرافیایی در آفریقا، خاورمیانه و آسیا پراکنده شده است. علاوه بر این، ما با چالش های مبرم و عاجل مواجه هستیم: تهدید در حال رشد چین، شکست پاندمی، تقویت اتحاد جهت مبارزه با تهدیدات سایبری و مدیریت فن آوری های نوظهور. ما باید برای 20 سال آینده مبارزه کنیم نه برای 20 سال اخیر.
- ادامه پالیسی دو دهه گذشته در افغانستان دیگر منطقی نیست. این امر مستلزم هزینه های مداوم بالا و بدون نتایج متناسب است.
- اجرای توافق نامه قبلاً به گونه ای بود که نیروهای ایالات متحده و ائتلاف تا اول ماه می سال جاری از افغانستان خارج می شوند. اما بازگشت به معنای جنگی غیرقابل بخشش با طالبان است، جنگی که برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت.
می خواهم این نکته را واضیح بیان کنم، گزینه ای برای ادامه وضعیت موجود وجود نداشت. رئیس جمهور تشخیص داد که حفظ نیروهای نظامی ایالات متحده در افغانستان به سود منافع ملی ما نیست.
در ماههای آینده ما با هماهنگی با متحدان ناتو و شرکای عملیاتی خود، نیروهای خود را با مسئولیت، دقت کامل و به طور محفوظ خارج خواهیم کرد. ما برای طالبان خاطر نشان ساخته ایم که اگر آنها پس از خروج مان، ما را مورد حمله قرار دهند با قدرت از خود دفاع خواهیم کرد.
ما توانایی های ضد تروریزم خود را دوباره تظیم خواهیم کرد تا از توانایی خود در نظارت و رفع تهدیدهای تروریستی از افغانستان اطمینان حاصل کنیم. ما منابع قابل توجهی را در منطقه حفظ خواهیم کرد و به همکاری نزدیک مان با نیروی های امنیتی افغان و شرکای منطقه ای خود ادامه خواهیم داد. ما طالبان را در قبال تعهدات شان مبنی بر اینکه القاعده و سایر گروه های تروریستی از خاک افغانستان علیه ایالات متحده استفاده نخواهند کرد، مسئول قرار خواهیم داد. در صورت بروز هر نوع تهدید تروریستی، ما آماده پاسخ به آن خواهیم بود.
حتی بعد از خروج نیروهای مان ، به پشتیبانی دیپلماتیک خود از روند صلح ادامه خواهیم داد و از همه طرف های درگیر می خواهیم تا ضمن جلوگیری از برخی الگوهای منفی گذشته، بر تشویق و کمک به مردم افغانستان جهت تلاش در راستای صلح متمرکز شوند.
افغانها – رهبران و شخصیتهای با نفوذ تمامی طرف ها – باید بدانند که به عنوان شخصیتهای ملی مسئول، باید به جای کار برای قدرت فردی یا گروهی ، در سدد پیدا کردن راهی مشترک باشند. این وظیفه همه رهبران افغانستان است – کسانی که با استفاده از اين امتيازها تحصيل کرده اند، تجارت پیشه شده اند، جوانانی که بيش از 60٪ جمعيت را تشکيل مي دهند، دهاقین – همه نيازمند تمرکز بر ساختن اقتصاد پایدار پس از جنگ هستند. منطقه و جهان باید به مشوره و کمک های خود ادامه دهند.
از جانب ما، ایالات متحده به همکاری های مداوم خود با افغانستان ادامه خواهد داد و عین زمان متحدان و شرکای ما همچنان اظهار داشتند که آنها نیز همین کار را انجام خواهند داد. با حمایت کنگره ، مشارکت ما با افغانستان از طریق بودجه نیروهای امنیتی افغان خدمات غیرنظامی و کمک های امنیتی را تضمین می کند. این در درجه اول برای پشتیبانی از عملیات جنگی و مأموریت های مربوطه است که توسط 300000 سرباز و پولیس افغانستان انجام می شود: آنها سرمایه های حیاتی برای کشور شان هستند و ارزش سرمایه گذاری ما را دارند.
ما قصد داریم تا سفارت خود را در افغانستان حفظ کنیم و به ارائه کمک های توسعه ای، گسترش سرمایه گذاری های اقتصادی و حمایت از دستاوردهای اقلیت ها و زنان؛ از جمله مشارکت معنادار آنها در مذاکرات صلح و نمایندگی مناسب آنها در سراسر جامعه، ادامه دهیم. این مأموریت شخصاً برای من مهم است. برای من جای بسا خوشی است که به عنوان سفیر در افغانستان در اوایل سال 2000 م توانستم در تصویب مقررات قانون اساسی که از حقوق زنان حمایت می کند نقشی داشته باشم. اخیراً ، من برای حضور زنان در تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی مبارزه کردم؛ آنها توانستند مستقیماً و به طور موثر طالبان را در میز مذاكره درگیركرده، افکار طالبان را به چالش كشیده و با حضور و مهارت های شان پیشرفتهای مهم اجتماعی را كه از سال 2001 در افغانستان بدست آمده به نمایش بگذارند. ما همچنان برای دخیل ساختن زنان در هرگونه تلاشهای صلح در آینده، تلاش خواهیم کرد.
برای من و وزیر مهم است که شما باید بدانید که من بارها خواستار آزادی مارک فرریشس که از ماه فبروری سال 2020م در قید طالبان بسر می برد، بوده ام. من همچنان از طرف مقامات ارشد قطر و پاکستان حمایت خود را جلب کردم. در حالی که طالبان در سدد پایان دادن فصل دشمنی با ایالات متحده هستند، آنها باید بدانند که این امر تا زمان رهایی آقای مارک فرریشس امکان پذیر نخواهد بود.
ما تعهد خود را برای یک روند صلح متمرکز بر نتایج بین جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان تجدید خواهیم کرد. اکنون همه می دانند که هیچ راه حل نظامی جهت خاتمه بخشیدن جنگ 40 ساله در افغانستان وجود ندارد. حل و فصل مسائل در داخل کشور با حمایت قدرت های منطقوی تنها راه رسیدن به ثبات پایدار است.
ما دیپلماسی متمرکز را با هر دو طرف و با طیف گسترده ای از ذینفعان دیگر دنبال کرده ایم تا هر دو طرف را به تسریع روند صلح و پیشرفت در جهت حل و فصل سیاسی و آتش بس دائمی و جامع تشویق و ترغیب کنیم. ما جهت کمک به تحریک و پیشبرد روند صلح، پیشنهادهایی را در مورد چگونگی دستیابی به توافق صلح رد و بدل کرده ایم که در نتیجه آن شاهد بحث های مفیدی بوده ایم. رهبران سیاسی در افغانستان گرد هم آمده اند تا در پاسخ به این پیشنهادات و آماده گی برای مرحله بعدی روند صلح، پیشنهادهایی را تنظیم كنند. این خود بیانگر کارا بودن روند صلح است.
سازمان ملل متحد توافق کرده است تا با استفاده از تخصص خود در آتش بس، طرح پروسه صلح و اصلاحات قانون اساسی، نقش بیشتری را در حمایت از روند صلح ایفا کند. ما به نقش مداوم سازمان ملل متحد به عنوان یک نقش اصلی در روند صلح افغانستان، می بینیم. ترکیه با همکاری قطر و سازمان ملل آماده میزبانی گفتگوی های سطح بالا بین جمهوری اسلامی و طالبان در استانبول است. فرصت ها و اراده قوی بین المللی وجود دارد، اکنون این رهبران دولت افغانستان و طالبان هستند که چگونه از این فرصت استفاده کنند.
همانطور که این کمیته به خوبی می داند، پاکستان نقش ویژه ای در حمایت از روند صلح دارد و مقامات ارشد ایالات متحده و من طی چند هفته گذشته با رهبران پاکستان ارتباط نزدیک داشته ایم. ما از رهبران پاکستان خواسته ایم که از قدرت و نفوذ قابل توجه خود بر طالبان جهت کاهش خشونت و حمایت از روند صلح استفاده کنند. رهبران پاکستان علناً و همچنان به مقامات امریكایی تأكید كرده اند كه از به قدرت رسیدن طالبان با استفاده از جنگ و خشونت، حمایت نمی كنند. من باور کامل دارم که پاکستان نیز این مسئله را درک می کنند که برگشت به جنگ کسترده ای داخلی نه تنها افغانستان را، بلکه پاکستان را نیز به پیامد های سنگینی مواجه خواهد کرد.
طالبان باید بدانند که آنها بین دو آینده ای کاملاً متفاوت یک انتخاب دارند: آنها می توانند راهی مذاکره صلح آمیز را در پیش گیرند، از شورش گری به یک حزب سیاسی مبدل شوند و در کشوری که از احترام جهانی برخوردار است با برادران افغان خود بپیوندند. اما اگر آنها از توافق با مذاکره جلوگیری کنند و در عوض در سدد به قدرت رسیدن از طریق نظامی باشند، نه تنها از سوی ایالات متحده بلکه از طرف متحدان، شرکا و منطقه با مخالفت های روبرو خواهند شد. آنها با انزوا، مخالفت منطقه ای، تحریم ها و سرزنش های بین المللی مواجه خواهند شد. در منطقه و جامعه بین الملل اتفاق نظر قابل توجهی علیه تصرف نظامی توسط طالبان وجود دارد.
بگذارید یک بار دیگر تاکید کنم که حتی پس از خروج نیروهای مان در ماه های آینده، ایالات متحده به عنوان یک شریک ثابت افغانستان باقی خواهد ماند. چشم انداز ما را صلح، توسعه و ارتباطات منطقه ای، تجارت و همکاری تشکیل می دهد. ما همچنان به حمایت خود از افغان های که از کشور شان دفاع می کنند ادامه خواهیم داد و تلاش های خود را جهت رسیدن به صلح و آتش بس فراگیر نیز ادامه می دهیم.
تشکر از اینکه برایم این فرصت را جهت شریک ساختن معلومات با شما فراهم کردید. من با کمال اطمینان به شما وعده می دهم تا تمام تلاش های خود را برای به حداکثر رساندن چشم انداز صلح در افغانستان انجام خواهم داد. در پایان می خواهم به این نکته اشاره کنم، آنچه را که ایالات متحده، شما و حوزه های انتخابیه طی دو دهه اخیر در افغانستان انجام داده اید، بسیار بزرگ و افتخار آمیز بوده است. زنان و مردان ما با لباس های نظامی جان خود را فدا کرده اند و هزاران تن در نتیجه خدمات شان با معلولیت های جسمی و سایر معلولیت های دائمی زندگی می کنند. ما صدها میلیارد دالر را برای ایجاد ثبات و توسعه جامعه که بسیار دور از ما قرار دارد، پرداخته ایم ، نه تنها به این دلیل که تروریست ها حادثه 11 سپتمبر را در آنجا برنامه ریزی کردند، بلکه به دلیل رنج میلیون ها زن و دختر. یک جامعه مدنی نوپا که قوی و مستقل رشد کرده و میلیون ها خانواده دیگر را به صلح در شهرها و روستاها جلب کرده است. ما می خواهیم سرمایه گذاری ها و فداکاری های ما ارزشمند باشد و اگر ماه های آینده را به طور مناسب هدایت کنیم، فکر می کنم این اتفاق می افتد. در نهایت ، این به عهده افغانها خواهد بود که از فرصتهای موجود استفاده کنند. سربازان ما حق دارند و سزاوار هستند تا به خانه های شان برگردند و افغانستان با كمك و تشویق دوستانش شایسته فرصتی است تا راه خود را پیدا كند.
تشکر، می توانید سولات تانرا مطرح کنید
