تشکر آقای رییس، عضو عالی رتبه و اعضای محترم کمیته. با استفاده از فرصت، می خواهم معلومات خود را در مورد استراتیژی ایالات متحده و صحبت های اخیرم با همکاران ما در کابل، طالبان در دوحه و پارتنر های منطقوی و بین المللی با شما شریک سازم. قسمیکه شما هم در جریان استید ، رییس جمهور بایدن تمصمیم اش را مبنی بر خروج نیرهای باقی ماند ایالات متحده از افغانستان که به تاریخ 1 می آغاز و الی 11 سپتمبر تکمیل شود، گرفته است. رییس جمهوری این تصمیم را پس از بررسی همه جانبۀ ماموریت بیش از 20 سال گذشته یالات متحده در افغانستان و با در نظرداشت حقایق از جمله؛ تروریزم، گزینه های موجود و و چالش هایی امنیتی در سراسر جهان ، اتخاذ نموده است. جهان بعد از سال 2001 م تغییر کرده است.
رییس جمهور به این نتیجه رسید که حفظ نیروها ایالات متحده امریکا در افغانستان به سود منافع ملی کشور ما نیست.
با نگاه به آینده، اهداف ما در افغانستان قرار ذیل اند:
- خروج مصئون و مسئولانه یی نیروهای باقی مانده از افغانستان و کمک به نیروهای افغان تا بتوانند در مقابل حملات طالبان به خوبی دفاع کنند.
- تقویت راه حل سیاسی جهت پایان دادن جنگ در افغانستان. بیش از 40 سال است که افغان ها جنگ را تجربه می کنند. خواست مهم شان حل و فصل این معظل از طریق مذاکرات در داخل کشور است، راه حل سیاسی که بتواند حقوق همه افغان ها از جمله؛ زنان، اطفال و اقلیت ها را حفظ کند و از حمایت قدرت های منطقه برخوردار باشد.
- جلوگیری از مبدل شدن افغانستان به پناه گاه تروریستان که ایالات متحده یا متحدان ما را تهدید کنند. این امر مستلزم ایجاد قابلیت های نظارت و پاسخگویی و تنظیم وضعیت در منطقه است. که همین اکنون در حال انجام می باشد.
- تقویت همکاری های منطقه ای از جمله؛ اتصال منطقوی، تجارت و توسعه اقتصادی تا باشد که در روند انتقال صلح آمیز، افغانستان را کمک کند.
عناصر کلیدی استراتیژی ما جهت رسیدن به این اهداف قرار ذیل اند:
- تقویت حمایت های بین المللی برای حل و فصل سیاسی از طریق مذاکرات.
- تشویق رهبران سیاسی افغانستان بر وحدت و یکپارچه.
- حمایت نظامی، سیاسی و اقتصای از دولت جمهور اسلامی افغانستان.
- تشویق طالبان برای کاهش خشونت ها، تسریع روند مذاکرات جهت رسیدن به یک توافق سیاسی و آتش بس فراکیر و دائمی.
- و تقویت همکاری های منطقه ای جهت مبارزه با تروریزم و توسعه همکاری های اقتصادی.
من اخیراً از سفر که به عنوان بخشی از دپلوماسی فشرده ما در حمایت از روند صلح است؛ به افغانستان ، قطر ، ازبکستان ، تاجیکستان و آلمان داشتم، برگشته ام.
این جای تعجب نیست که در کابل عدم اطمینان و دلهره وجود دارد. پس از دو دهه، وابستگی به کمک های ایالات متحده، سایر کشورها و نهاد های بین المللی در بخش های ارائه خدمات، حمایت، استخدام و تمویل مالی باید هم چنین باشد. این همه پایدار نبود، اما انتقال به اعتماد به نفس برای بسیاری ها ناراحت کننده است. پیام ما این بوده که ما و متحدان مان دولت افغنستان را در این روند کمک خواهیم کرد و آنها را همراهی خواهیم کرد، اما آنها نیز باید به نوبه خود به عنوان رهبران ملی، در این روند با مسئولیت، فداکارانه، با وحدت نظر، عمل گرایانه و سازش قدم بگذارند.
تیم مذاکره کننده طالبان در دوحه هنوز هم بر خواسته های قبلی و همیشه گی شان برای آزادی زندانیان و حذف نام های رهبران شان از لیست تحریم ها تاکید داشتند. به عنوان بخشی از ماموریت ام من به آنها واضح بیان کردم که ما از چنین کار در مقابل کاهش چشمگیر خشونت ها در میادین جنگ و تعهد قابل ملاحظه در روند صلح امکان پذیر است. در گفتگوهایم با همتایان روسی، چینایی، پاکستانی و اروپایی، اتفاق نظر جدی در حمایت از مذاکرات سریع و مخالفت با ایجاد هرگونه دولت جدید از راه نظامی در افغانستان ، را بدست آوردم.
من به طالبان گفتم که آنها بین دو آینده کاملا متفاوت یکی را باید انتخاب کنند: آنها می توانند از طریق مذاکرات از صلح استقبال کنند، و از افراط گرایی به یک حزب سیاسی مبدل شوند و در کنار هموطنان افغان خود به عنوان یک ملت که بتواند در جهانی از احترام برخوردار باشد، بپیوندند. اما اگر آنها در سدد رسیدن به قدرت از راه نظامی باشند، با انزوا، مخالفت های منطقه ای، تحریم ها و سرزنش بین المللی روبرو خواهند شد – و حمایت ما و متحدان مان از نیروهای امنیتی افغانستان ادامه خواهد یافت.
ما در حال همکاری نزدیک با سازمان ملل استیم تا در روند صلح از جمله؛ آتش بس، طرح پروسه و تعدیل قانون اساسی، از تخصص و نقش شان استفاده کنند. نقش سازمان ملل برای پیشبر روند صلح در افغانستان مهم و حیاتی خواهد بود. ما از آمادگی سازمان ملل ، ترکیه و قطر برای میزبانی گفتگوی سطح بالا در استانبول سپاسگزار هستیم. طرفین باید به زودی با مشخص نمودن تاریخ این نشست توافق کنند و ما انتظار داریم که آنها با پیشنهادات مشخصی در این نشت اشتراک کنند. فرصت ها وجود دارد، اراده قوی بین المللی جهت کمک در این روند موجود است، رهبران دولت افغانستان و طالبان باید مسئولیت شان را نیز انجام دهند.
پاکستان نقش ارزندۀ در روند صلح دارد. من و مقامات ارشد ایالات متحده با رهبران پاکستان درارتباط نزدیک هستیم و از آنها قاطعانه تقاضا نمودیم تا از قدرت قابل توجهی خود بر طالبان جهت کاهش خشونت ها و حمایت از توافق سیاسی، استفاده کنند. من باور دارم که پاکستان هم به این نتیجه رسیده که جنگ داخلی در افغانستان و یک کشور سرکش در همسایگی آن به نفع آن کشور نیست.
قسمیکه شما در جریان استید، ما روند خروج نیروها را در هماهنگی نزدیک با متحدان و شرکای ناتو مان، آغاز کرده ایم. روند خروج تاکنون به خوبی انجام شده است. ما برای طالبان خاطر نشان ساخته ایم که اگر آنها ما هنگام خروج مورد حمله قرار دهند با قدرت از خود دفاع خواهیم کرد.
ما توانایی های ضد تروریزم خود را دوباره تظیم خواهیم کرد تا از آن در امر نظارت و رفع تهدیدهای تروریستی از افغانستان اطمینان حاصل کنیم. ما منابع قابل توجهی را در منطقه حفظ خواهیم کرد و به همکاری نزدیک مان شرکای افغانی خود کار خواهیم کرد. ما در حال بررسی فرصت های بیشتر جهت همکاری با شرکای منطقه ای خود هستیم که نگرانی های ما را درک می کنند. ما طالبان را در قبال تعهدات شان مبنی بر اینکه القاعده، داعش و سایر گروه های تروریستی از خاک افغانستان علیه ایالات متحده استفاده نخواهند کرد، مسئول قرار خواهیم داد.
حتی پس از خروج نیروها، ما به پشتیبانی دیپلماتیک خود از روند صلح و شرکای منطقه ای و بین المللی خود – آنان که برای یک افغانستان صلح آمیز و مرفه کار می کنند، ادامه خواهیم داد. ما اخیرا نشست های پردستاوردی با روسیه، چین و پاکستان و در کنار آن نشست های جداگانه با متحدان اروپایی مان داشتیم و اعلامیه های قوی مشترک را به نشر رساندیم که طی این اعلامیه ها از طرفین خواستیم که خشونت ها را کاهش دهند و با جدیت تمام در مذاکرات اشتراک کنند و همچنان از طالبان خواستیم که حملات بهاری شانرا آغاز نکنند. همه شرکای ما مخالفت صریح شان را با ایجاد هرگونه دولت با استفاده از زور و از طریق نظامی در افغانستان ، اعلام کردند.
با حمایت کنگره ، ما می توانیم از طریق بودجه نیروهای امنیتی افغان کمک های اساسی امنیتی خود را حفظ کنیم. این کمک ها در قدم نخست برای پشتیبانی از عملیات جنگی و مأموریت های مربوطه است که توسط 300000 سرباز و پولیس افغانستان انجام می شود. متحدان و شرکای ناتو ما در موقعیتی قرار دارند که به کمکهای خود با نیروهای امنیتی افغانستان، بدون وقفه ادامه دهند.
ما نگرانی های موجهی را در مورد امنیت هزاران افغان که در طی بیست سال گذشته با دیپلمات ها و سربازان ما کار کرده اند، شنیده ایم. همانطور که آقای بلینکن وزیر امور خارجه ایالات متحده واضح بیان کرده است، ما سخت تلاش می کنیم تا برای کسانیکه در معرض خطر قرار دارند در اسرع وقت رسیده گی کنیم. در عین حال ، ما نباید نتیجه بدتر در افغانستان را اجتناب ناپذیر فرض کنیم. افغان هایی که تحصیلات، مهارت ها و تجارب بین المللی کسب کرده اند ستون فقرات یک اقتصاد جدید و شکوفایی را برای یک افغانستان صلح آمیز بوجود می آورند. جهت اطمینان از اینکه ارزش آنها به رسمیت شناخته شده و هیچ اقدامی تلافی جویانه ای در قبال آنها صورت نگیرد، بخشی اساسی در مذاکرات صلح و گفتگوهای ما با طالبان خواهد بود.
ما از طریق سفارت خود در کابل به کمک های انکشافی، تقویت سرمایه گذاری های اقتصادی و حمایت از حفظ دستاورد ها برای اقلیت ها و زنان از جمله؛ اشتراک معنادار آنان در مذاکرات صلح و نمایندگی مناسب ایشان در جامعه، ادامه خواهیم داد. این برای من شخصا مهم است. این چیزی است که من در جریان کارم به عنوان سفیر روی آن سخت کار کرده ام و همچنان قدم های مهم برداشته شده اند نباید از دست داده شود.
در نهایت، آینده افغانستان را تنها خود افغان ها تعیین کرده می توانند. سیاستمداران و رهبران آنها باید منافع کشور و مردم شانرا بر قدرت و منافع شخصی خود ترجیح داده و بجای رسیدن به قدرت، منافع شخصی و نفوذ خود باید راه هایی برای پیشرفت پیدا کند.
شما باید بدانید که رهایی مارک فرریشس کسیکه از ماه فبروری سال 2020م در قید طالبان بسر می برد، بسیار مهم است. در نشست هایم با طالبان من مکررا خواهان رهایی فرریشس شده ام. من همچنان حمایت مقامات قطر را جلب کرده و مقامات پاکستانی تحت فشار قرار داده ام.
با استفاده از فرصت می خواهم به زیان های حمله بر مکتب دخترانه در کابل اشاره کنم. این یک حادثه دلخراش و کاملا تکان دهنده بود. در این حادثه داعش مسئول قرار گرفت اما در نهایت این رویداد در نتیجه خشونت های دوامدار که زمینه را برای چنین حادثات فراهم می کند صورت گرفت.
تشکر از اینکه برایم این فرصت را فراهم کردید تا معلومات دست داشته ام را با شما شریک سازم. قابل یاداوریست و در عین حال مهم است که آنچه کشور ما در دو دهه گذشته برای افغانستان انجام داده است فوق العاده بوده و انگیزه آنرا حسن نیت و اهداف شرافتمندانه تشکیل می دهد. زنان و مردان ما با لباس های نظامی جان خود را فدا کرده اند و هزاران تن در نتیجه خدمات شان با معلولیت های جسمی و سایر معلولیت های دائمی زندگی می کنند. ما پول های انگفتی را برای ایجاد ثبات و توسعه جامعه که بسیار دور از ما قرار دارد، سرمایه گذاری کرده ایم ، نه تنها به این دلیل که تروریست ها حادثه 11 سپتمبر را در آنجا برنامه ریزی کردند، بلکه به دلیل رنج میلیون ها زن و دختر. یک جامعه مدنی نوپا که قوی و مستقل رشد کرده و میلیون ها خانواده دیگر را به صلح در شهرها و روستاها جلب کرده است. ما می خواهیم سرمایه گذاری ها و فداکاری های ما ارزشمند باشد و اگر ماه های آینده را به طور مناسب هدایت کنیم، فکر می کنم این اتفاق می افتد. در نهایت ، این به عهده افغانها خواهد بود که از این فرصت ها چگونه استفاده کنند. سربازان ما حق دارند و سزاوار استند تا به خانه های شان برگردند و افغانستان با كمك و تشویق دوستانش شایسته فرصتی است تا راه خود را پیدا كند.
تشکر، می توانید سولات تانرا مطرح کنید
